مقایسه اثرات شدت‌های بیشنه تمرین مقاومتی بر برخی از توانایی‌های زیست حرکتی بانوان

از میان چهار ویژگی تمرین، یعنی نوع، مدت، تعداد و شدت تمرین، معلوم شده است که تغییر دادن شدت تمرین می‌تواند سازگاری‌های متفاوتی را ایجاد نماید. پژوهش حاضر در نظر داشته است تا تأثیر اجرای 10 هفته‌ای برنامه تمرین مقاومتی با سه شدت تمرینی مختلف با حجم‌های تمرینی یکسان را بر توانایی‌های زیست حرکتی اندام تحتانی بانوان 35-25 سال تعیین و مقایسه نماید. برای این منظور، 45 نفر بانوی واجد شرایط به طور تصادفی به 3 گروه 15 نفری تمرین با شدت‌های 95-90٪، 100-95٪ و 105-100٪ یک تکرار بیشینه تقسیم شدند. تمرینات براساس اصل اضافه بار فزاینده و روش باردهی پلکانی در طول دوره و هرمی مسطح در یک جلسه و یک هفته به صورت سه روز در هفته و به مدت 90 دقیقه در هر جلسه انجام شد. فاکتورهای زیست - حرکتی قدرت ماهیچه‌ای (قدرت یک تکرار بیشینه)، استقامت ماهیچه‌ای (تعداد تکرار با وزنه 70 درصد یک تکرار بیشینه)، سرعت (آزمون دوی 45 متر)، و توان ماهیچه‌ای (آزمون پرش عمودی) در اندام‌های تحتانی بانوان، قبل و پایان ده هفته تمرین ارزیابی و با هم مقایسه شدند. نتایج نشان داد که هر سه شدت تمرینی، تأثیر معناداری بر قدرت، استقامت، سرعت و توان پائین تنه بانوان دارد و به استثنا توان(648/0p=)، تفاوت معناداری نیز میان تأثیر سه شدت تمرینی وجود دارد و شدت 100 تا 105 درصد یک تکرار بیشینه بیشترین تغییرات را بوجود آورده است. بطور کلی تمرینات پر شدت مقاومتی علاوه بر بهبود قدرت عضلانی باعث بهبود سرعت، استقامت و توان عضلانی بانوان می‌شود.